2 DONDE VAS ITA: LA SENDA DEL OSO

LA SENDA DEL OSO

10 abril 2010

TUÑÓN-ENTRAGO-EMBALSE DE VALDEMURIOS-TUÑÓN

Km tot: 60 aprox.

Me da un poco de vergüenza escribir este post con tanto retraso, pero el trabajo y otras historias mias no han hecho posible poder narrar lo bien que me lo pasé ese fin de semana con la gente de rodadas.

Esta vez no se trataba de ningún relevo, simplemente se trataba de una quedada para poner cara, cuerpo y voz a un conjunto de niks anónimos que nos escribimos, animamos e incluso alguna vez nos criticamos cada noche por la red.

Se trataba de una quedada bastante multicultural, porque aparte de los amfitriones asturiasnos, Carlos el Colorao, Cedila, Baldau, Free1976 y un último fichaje compuesto por Maria.asturias, íbamos dos representantes castellano leoneses, trein y yo, más dos vascos, Alforheitor y @sier, y por último un valenciano que se está recorriendo Europa en bici, brosquil.

El fin de semana empezó en León, donde Trein y yo nos conocimos y aunamos fuerzas para ir juntos hasta Asturias, donde en un hotel de una localidad cercana a Viella encontraríamos a Alforheitor....pero o no, este ya se había ido a cenar a un asador que se encontraba en el Naranco... no huyas Alfor que venimos!.

Después de dejar todas nuestras cosas en la habitación y dejar las bicis bien instaladas nos dirigimos hacia el Naranco, no sin hacer alguna que otra ruta turística por la zona, así que no es de extrañar que que Alforheitor hubiera decidido abandonarnos a nuestra suerte en el restaurante en cuestión.


Después de cenar, volvimos al hotel, eso si, preguntándo a multiples taxistas la dirección correcta, ya que al parecer no es su función la de indicar a la gente que está perdida y desubicada, así que tubimos que recorrer a un control de alcoholemia, que nos dirigió muy cortesmente y eso si, al final no nos hizo soplar..... que ilusos!.


A la mañana siguiente, allí estaba Alfor, dando una vuelta por el jardín del hotel, así que cuando me vió desayunando, enseguida vino hasta mi mesa y me dio un par de besos.... no se porque no hizo lo mismo con Trein. Una vez hechas las presentaciones y hechas las primeras risas, nos dirigimos hacia Tuñon, lugar de encuentro con los demás foreros. Por suerte Alfor había inspeccionado la zona la tarde anterior, porque si es por Trein y por mi.....

LLegamos al párking de Tuñón, donde estaban casi todos los foreros allí esperándonos, presentaciones y wau, allí estaba Maria, una vieja conocida de internet, que por fin nos poníamos cara y cuerpo a alguna conversación de hace unos cuantos años atrás.... y que pequeña es la vida.

Luego, un pelín tarde pero con perdón, porque venian dándole al pedal desde Oviedo, apareciron Cedila y Brosquil, así que una vez todos nos hacemos la foto de grupo y nos vamos hacia la senda del oso, Maria y yo con la marcha puesta y encabezando el grupo explicándonos las multiples cosas que nos habían pasado durante estos años.....

Cuando el ritmo se frenaba para reajuntarnos, entonces aprovechábamos para hablar con otros foreros y todo esto hasta la localidad de Entrago, donde descansamos en un bar tomando unas sidrinas.

Luego, cuando ya estábamos todos reagrupados y totalmente hidratados, a voz de ar, se comenta que si vamos al valle de al lado, allí hay un lago y césped a los alrededores donde podemos estirarnos bajo el sol y disfrutar de más sidra.... así que no hay que esperar más, hacia abajo recorriendo nuevamente el camino hecho, que a decir verdad es precioso y vale la pena volver a hacerlo en dirección contraria para disfrutarlo dos veces.

En el cruce nos dirigimos hacia el embalse de Valdemurios, donde estaba el Éden prometido, el lago, el sol, el césped y la sidra. Allí pasamos todos un muy buen momento, comentando cosas del foro, riéndonos de múltiples anécdotas y explicándonos mil y una historias pasadas y futuras....

Luego la bajada a ver quien va más rápido. Maria y Carlos el Colorao no hay quien los pille, Alfor nos abandona en un bar, los demás estan un pelín por detrás, así que @asier y yo bajamos a nuestro ritmo, hasta que .... A ti te suena esto? bueno a veces si, a veces no.... la verdad es que ciclábamos tan a gusto en esos paisajes que al final un puente que cruzaba la carretera delata nuestro error..... creo que no, que nos hemos pasado un par de pueblos, pues venga hacia atrás..... ostras, creo que nos hemos vuelto a pasar otro pueblo... por fin en el párking.


Lo que he entendido totalmente de los asturianos es que los reencuentros se hacen con sidrina, así que nos vamos a una sidreria donde Maria nos escancia un par de sidras más antes de ir cada uno a su hotel o casa para quedar y cenar.

La noche acaba con Trein, Alfor, Baldau y yo cenando en el bar que está al lado del hotel, para coger fuerzas para el día siguiente.


Mostra La senda del Oso en un mapa més gran

5 comentarios:

Anónimo dijo...

Laura: cuando se va por carretera no se toma nada esto es lo que le dices a tu padre, y luego tu no haces lo mismo



MARE

Tot Barcelona dijo...

jajajajajaja¡¡¡¡¡ el ojo de Orwell en acción....ya tenemos aquí el 1984 jajajajaja...si señora, tiene ud. toda la razón ¡¡¡ y eso que yo no quiero armar follón, porque no me gusta ¡¡¡¡, pero hay que ver Laura.....jajajaja....

Jaume21 dijo...

La senda del oso... I no t'harurà menjat un òs? jejeje. Fins un altre!

odominbe dijo...

Pero estas quedadas son para bicicletear o para sidrear!!!!...Madre mía, que ritmo lleváis, je je.....

Muy chula la crónica, Laura!!!

lizquies dijo...

Mama: si això es el millor de tot, que no varem pendre res!

Miquel: la contestación suscrita arriba, pero como ves, mi gran hermano explica casi todo.... aunque a veces hay que leer entre lineas.

Jaume21: No crec que em deixessin menjar l'òs, encara estic al.lucinant amb la quantitat de gent que hi havia allà mirant els ossos, quina poca intimitat.

Oscar: hay tiempo para hacer todo! ya sabes montate a una bici y podrás disfrutar estas quedadas.